เรียนจีน พินอิน

พยัญชนะ (พินอิน)
พยัญชนะคือเสียงนำที่ขึ้นต้นในแต่ละพยางค์ ในภาษาจีนกลางมีพยัญชนะทั้งหมด 23 เสียง ได้แก่

b (ปัว)　 p (พัว)　m (มัว)　f (ฟัว)　

d (เตอ)　t (เทอ)    n (เนอ)   l (เลอ)

g (เกอ)    k (เคอ)   h (เฮอ)

j (จี)     　q (ชี)  　x (ซี)

zh (จรือ)  ch (ชรือ) sh (ซรือ)　 r  (ยรือ)

z(จือ)   　 c (ชือ)　 s (ซือ)   　

y (ย)　w (ว)

สระ (พินอิน)
สระหมายถึงเสียงที่ออกตามหลังพยัญชนะในแต่ละพยางค์ สระในภาษาจีนแบ่งออกเป็นเสียงสระล้วนและเสียงที่ประกอบขึ้นจากเสียงสระเป็นหลัก(เนื่องจากระบบเสียงภาษาจีนกลางได้รวมเอาเสียงตัวสะกดไว้กับเสียงสระ สระประเภทนี้จึงหมายถึงเสียงสระที่ประสมรวมกับเสียงสะกด ซึ่งเทียบได้กับเสียงตัวสะกดแม่กน /n/ และแม่กง/ng/ ในภาษาไทย) สระจำนวนหนึ่งสามารถประสมกันกลายเป็นสระประสม และเมื่อเรานำสระมาประสมไว้หลังพยัญชนะก็จะกลายเป็นพยางค์ในระบบสัทอักษรพินอิน ในภาษาจีนกลางมีสระทั้งหมด 36 เสียง ได้แก่

สระเดี่ยว

a (อา)　 o (ออ)　 e (เออ)　 i (อี)　 u (อู)　 ü (อู+วี)

สระผสม (สระที่มีเครื่องหมายบวกคือ ให้ควบเสียงกับตัวหลัง)
 ai (ไอ)　       ei (เอย)　    ui (อวย)      ao (เอา)   　ou (โอว)   　 iu (อิว)  　     ie (เอีย+เอ)　
üe (อูว+เอ) 　an (อาน)　   en (เอิน)      in (อิน)  　 un (อูน)　      ün (อู+ยูน)　 ang (อาง)
eng (เอิง)　    ing (เอิง)　   ong (อง)     er (เออร์)　 ia (เอีย+อา)　iao (เอียว) 　 ian (เอียน)
iang (เอียง)　 iong (อี+โอง)    ua (อัว)　 uo (อัว+ออ)　 uai (ไอว)　 uan (อวาน) 　uang (อวาง)　
ueng (เอวิง)　 üan.(เอวียง)

ตารางแสดงการผสมเสียง